Wanneer die bytende koue wind soos 'n mes deur die wange sny, en wanneer die aarde met 'n dik laag sneeu bedek is, lyk dit asof die wêreld in 'n toestand van stilte en koue verval. Die strawwe winterkoue laat mense se stappe haastig raak, en hul gemoedere lyk asof hulle deur hierdie eentonige wit gevries word. In hierdie oënskynlik lewelose seisoen het 'n enkele klein pruimbloeisel egter stilweg my lewe binnegekom, soos die warmste genesende lig in die winter, wat my hart verwarm en die kleure van die lewe verlig.
Dit het stil daar gestaan, asof dit 'n feetjie was wat uit antieke poësie te voorskyn gekom het en 'n bonatuurlike bekoring uitgestraal het. Hierdie klein pruimbloeisel het alleen op sy tak gestaan, met 'n eenvoudige en elegante vorm. Verskeie klein en delikate pruimbloeisels was op die tak gespikkel, sag en klam, asof hulle maklik sou breek as hulle aangeraak word. Die meeldrade was lank, soos fonkelende sterre in die naghemel, wat besonder helder teen die agtergrond van die blomblare uitgestaan het.
Die tekstuur van die blomblaar is duidelik sigbaar, asof dit 'n kunswerk is wat noukeurig deur die natuur vervaardig is. Elke blomblaar is effens gekrul en lyk soos 'n skaam meisie se glimlaggende gesig, wat 'n gevoel van lewendigheid en speelsheid uitstraal. Alhoewel dit 'n simulasie is, is dit so lewensgetrou dat dit amper vir die regte ding aangesien kan word. Op daardie oomblik het ek die dowwe geur van die pruimbloeisels geruik en die veerkragtigheid en vasberadenheid gevoel waarmee hulle in die koue wind geblom het.
Ek het dit in 'n outydse blou-en-wit porseleinvaas gesit en dit op die koffietafel in die sitkamer geplaas. Sedertdien het dit 'n onontbeerlike deel van my lewe geword en my stilweg deur elke winterdag vergesel. In die oggend, wanneer die eerste sonstraal deur die venster skyn en op die klein pruimbloeisel val, lyk dit besonder bekoorlik en pragtig.
Plasingstyd: 22 Augustus 2025