گل‌های صد تومانی و نیلوفرهای آبی با دسته‌های برگ، فلسفه همزیستی گل‌ها و برگ‌ها را مجسم می‌کنند.

در دنیای هنر گل‌آراییهر دسته گل، گفتگویی میان طبیعت و صنعتگری است. دسته گل صد تومانی، نیلوفر آبی و برگ، این گفتگو را در قالب شعری جاودانه خلاصه می‌کند. در زیر شکل فریبنده‌اش، فلسفه همزیستی گل‌ها و برگ‌هایی نهفته است که هزاران سال به هم وابسته بوده‌اند و با گذشت زمان، بی‌سروصدا داستان تعادل میان زندگی و طبیعت را روایت می‌کنند.
گلبرگ‌های گل صد تومانی، درست مانند لبه دامن یک بانوی اشرافی، لایه لایه روی هم قرار گرفته‌اند. هر خط، ظرافت طبیعت را تکرار می‌کند و به تدریج از صورتی ملایم در لبه به زرد ملایم در مرکز تغییر می‌کند، گویی هنوز شبنم صبحگاهی را حمل می‌کند و با درخششی گرم در نور می‌درخشد. در مقابل، لو لیان کاملاً متفاوت است. گلبرگ‌های آن باریک و گسترده هستند، مانند نوک پاهای یک پری در آب، که خلوصی عاری از گرد و غبار را از خود ساطع می‌کنند. مانند ردهایی که از نسیم ملایم به جا می‌ماند، پرچم‌های زرد در مرکز، مانند کرم‌های شب‌تاب کوچک، به هم می‌پیوندند و نشاط کل دسته گل را روشن می‌کنند.
برگ‌های موجود در دسته‌های برگ، اشکال مختلفی دارند. برخی به پهنای کف دست هستند و رگبرگ‌هایشان به وضوح دیده می‌شود، گویی می‌توان مسیر نور خورشید را که از میان برگ‌ها عبور می‌کند، دید. برخی به باریکی شمشیر هستند و دارای دندانه‌های ظریفی در امتداد لبه‌ها هستند که سرزندگی سرسختی را از خود ساطع می‌کنند. این برگ‌ها یا در زیر گل‌ها پخش می‌شوند و سایه‌ای ملایم از سبز را برای آنها فراهم می‌کنند. یا در میان گلبرگ‌ها پراکنده‌اند، نه خیلی نزدیک و نه خیلی دور از گل‌ها هستند، نه کانون اصلی را تحت الشعاع قرار می‌دهند و نه فضاهای خالی را به طور مناسب پر می‌کنند و باعث می‌شوند کل دسته گل‌ها پر و لایه لایه به نظر برسند.
زیبایی حقیقی یک هستیِ منزوی نیست، بلکه درخششی است که در وابستگی متقابل و دستاوردهای متقابل شکوفا می‌شود. در رودخانه‌ی طولانی زمان، آنها به طور مشترک قصیده‌ای جاودانه در وصف همزیستی سروده‌اند.