I rith chúrsa na beatha, is minic a thagann muid trasna ar rudaí áille a bhaineann lenár gcroí gan choinne. Domsa, is cumhráin uathúil agus suaimhneach é an bouquet sin de phionaí, jasmine réalta, agus eoclaipteas sna chuimhneacháin te. Cuirtear go ciúin i gcúinne an tseomra é, ach lena chumhacht chiúin, tugann sé sólás do m'anam agus cuireann sé gach gnáthlá ag lonrú go geal.
An peony sin, amhail is dá mba as pictiúr ársa a tháinig sí, tá sí cosúil le síóg de ghrásta agus de ghalántacht gan sárú, le réimse staidiúir fíorálainn. Bhí cuma réaltaí lonracha ar na réaltaí lámhaigh sa spéir oíche, líonmhar agus beag, scaipthe anseo agus ansiúd timpeall an pheony. Tá an eoclaip, lena dhuilleoga glasa éadroma, cosúil le gaoth athnuachana, ag cur teagmháil suaimhnis agus nádúrthachta leis an mbuicéad ar fad.
Nuair a scagadh an chéad ghath gréine tríd an bhfuinneog agus a thit sé ar an mbláthfhleasc, bhí an seomra ar fad soilsithe. Bhí cuma níos deise agus níos tarraingtí fós ar pheitil na bpeonaí faoi sholas na gréine, lonraigh an réalta-ainís le solas lonrach, agus scaoil duilleoga an eoclaipe cumhra lag. Ní raibh mé in ann gan siúl suas go dtí an bláthfhleasc, suí síos go ciúin ar feadh tamaill, agus an áilleacht seo a bhronn an dúlra a mhothú.
San oíche, nuair a shiúilim abhaile le mo chorp tuirseach agus nuair a osclaím an doras, agus an bouquet bláthanna sin fós ag lonrú go geal, is cosúil go bhfuil an tuirse agus an strus ar fad imithe i mo chroí. Ag cuimhneamh ar gach mionsonra beag den lá, ag mothú an tsíocháin agus an teasa seo.
Sa ré seo atá ag athrú go mear, is minic a dhéanaimid neamhaird den áilleacht sa saol. Ach tá an bouquet seo de phionaí, de jasmine réalta agus de eoclaipteas cosúil le léas solais, ag soilsiú na gcoirnéil dearmadta i ndoimhneacht mo chroí. Mhúin sé dom áilleacht a aimsiú sa ghnáthrud agus gach píosa teasa agus mothúcháin timpeall orm a chothú. Leanfaidh sé de bheith ag gabháil liom agus beidh sé ina thírdhreach síoraí i mo shaol.
Am an phoist: 19 Iúil 2025