Nuair a shníonn an ghaoth fhuar ghéar trí na leicne cosúil le scian, agus nuair a bhíonn an talamh clúdaithe le sraith thiubh sneachta, is cosúil go dtiteann an domhan i riocht tost agus fuachta. Fágann fuacht ghéar an gheimhridh go mbíonn céimeanna daoine ag luascadh, agus is cosúil go bhfuil a giúmar reoite ag an mbán aonfhoirmeach seo. Mar sin féin, sa séasúr seo a bhfuil cuma gan bheatha air, tháinig bláth beag pluma isteach go ciúin i mo shaol, cosúil leis an solas cneasaithe is teo sa gheimhreadh, ag téamh mo chroí agus ag soilsiú dathanna na beatha.
Sheas sé ansin go ciúin, amhail is dá mba síóg a bhí ann ag teacht amach as filíocht ársa, ag eastóscadh draíocht osnádúrtha uaidh. Sheas an bláth beag pluma seo ina aonar ar a bhrainse, le cruth simplí agus galánta. Bhí roinnt bláthanna beaga agus mín pluma breactha ar an mbrainse, tairisceana agus tais, amhail is dá mbrisfidís go héasca dá ndéanfaí teagmháil leo. Bhí na staimíní fada, cosúil le réaltaí ag lonrú sa spéir oíche, ag seasamh amach go háirithe geal i gcoinne chúlra na bpeiteal.
Tá uigeacht a pheitil le feiceáil go soiléir, amhail is dá mba shaothar ealaíne é atá ceardaithe go cúramach ag an dúlra. Tá gach peitil beagán casta, cosúil le aghaidh aoibhinn cailín cúthail, ag léiriú mothú beocht agus súgartha. Cé gur insamhalta é, tá sé chomh réadúil sin gur féidir é a mheascadh beagnach leis an rud fíor. Ag an nóiméad sin, bhraith mé boladh lag bláthanna na pluma agus bhraith mé an seasmhacht agus an diongbháilteacht lenar bhláthaigh siad sa ghaoth fhuar.
Chuir mé i vása poircealláin gorm agus bán seanfhaiseanta é agus chuir mé ar an mbord caife sa seomra suí é. Ó shin i leith, tá sé ina chuid riachtanach de mo shaol, ag gabháil liom go ciúin gach lá geimhridh. Ar maidin, nuair a lonraíonn an chéad ghath gréine tríd an bhfuinneog agus a thiteann sé ar an mbláth beag pluma, bíonn cuma thar a bheith deas agus álainn air.
Am an phoist: 22 Lúnasa 2025