I ngreim agus i ngreim an tsaoil nua-aimseartha, is minic a bhraitheann an t-anam tuirseach agus caillte. I measc an tsrutha luascaigh seo, bíonn fonn orainn tearmann síochánta a aimsiú inar féidir lenár gcroíthe tearmann agus sólás a fháil ar feadh tamaill. Agus tá na crochadáin bhalla sin de chaisearbháin, magairlíní agus lus an aemonaí réalta i ngreille iarainn, cosúil le gathanna te solais, ag dul trí dhorchadas na beatha agus ag tairiscint an tsóláis is míne dár bhféin istigh.
An chéad uair a chonaic mé an balla seo de laitíse iarainn, bhí sé cosúil le pictiúr beoga a ghabh m’aird láithreach. Léirigh an laitíse iarainn, ar bhealach simplí ach mórthaibhseach, creatlach rialta ach rithimiúil, amhail is dá mba cheol ársa a bhí scagtha le himeacht ama. Bhí scéal i ngach líne. Laistigh de theorainneacha na laitíse iarainn seo, léirigh caisearbháin, magairlíní, agus réaltaí lámhach a n-áilleacht uathúil féin. Bhí gach dath cosúil le lí aislingeach, rud a thug ar dhuine mothú amhail is dá mba i saol síscéalta a bhí siad. Ghlac siad barróg ar a chéile, ag leanacht dá chéile, amhail is dá mba rud é go raibh teas agus grá gan teorainn á léiriú acu.
Ó chroch muid an balla laitíse iarainn seo i seomra suí ár dtithe, tá sé ina chuid riachtanach dár saol. Gach maidin, nuair a lonraíonn an chéad ghath gréine tríd an bhfuinneog ar an mballa, bíonn an seomra ar fad soilsithe.
Idir an dá linn, cuireann láithreacht an laitíse iarainn teagmháil de bhlas daonnachta leis an gcrochadán balla. Tá codarsnacht ghéar idir a línte rialta agus a uigeacht dhian agus bogacht na bláthanna, ach comhlánaíonn siad a chéile, ag cur le háilleacht a chéile. Ní hamháin gur earra maisiúil é atá crochta ar an mballa, ach is tearmann agus sólás dár n-anamacha é freisin. Fíonn sé aisling te agus álainn dúinn leis an áilleacht nádúrtha agus leis an eagna dhaonna, rud a ligeann dúinn beagán sóláis agus neart a fháil i measc ár saoil tuirseach, agus a chuireann ar ár gcumas leanúint ar aghaidh go cróga.
Am an phoist: 1 Lúnasa 2025