Nuair a thit an súil ar dtús ar an rós tae agus an fleascán duille loquat, bhraith sé amhail is dá mbeadh duine tar éis céim a thógáil isteach i ngairdín foraoise iargúlta go tobann. Meascán de mhínseacht an rós tae, beocht an loquat, agus úire na nduilleog, measctha le chéile anseo. Gan aon mhaisiú d'aon ghnó, bhí rithim dúchasach an fháis nádúrtha iontu. Ní píosa ealaíne bláthanna amháin atá sa fhleascán seo; tá sé níos cosúla le coimeádán ar féidir leis mothúcháin a choinneáil. Cuireann sé ar chumas gach duine a thagann trasna air an áilleacht urghnách atá i bhfolach ina saol laethúil a aimsiú, i measc an chumhráin nádúrtha insamhalta.
Is í an chamomile príomhfhigiúr an ghairland. Tá a pheitil leagtha ar a chéile, agus imill le gcuacha tonnta nádúrtha, amhail is dá mba rud é go raibh siad fliuchta ag drúcht na maidine. Chuir cur leis an gcineál seo áilleacht agus beocht fhiáin sa ghairland. D’fheidhmigh na duilleoga líonta mar an nasc a cheangail na bláthanna agus na torthaí, agus ba iad eochair an mhothúcháin nádúrtha freisin. Ní hamháin go ndéanann na duilleoga seo imlíne an ghairland níos iomláine, ach cruthaíonn siad aistriú idir na bláthanna agus na torthaí freisin, rud a fhágann go bhfuil an cruth foriomlán gan uaim agus gan aon rian de bheith curtha le chéile.
Tá sé cosúil le siombail chuimhne nach imíonn choíche, ag taifeadadh an chéad ghreann a bhí againn nuair a bhuail muid le chéile den chéad uair, agus ag tabhairt faoi deara an teas caolchúiseach inár saol laethúil. Tá áilleacht an rós tae agus an fhleasc duille ina fhoirm réalaíoch a athbhunaíonn fíor-bhrí an nádúir. Níl an tréimhse ghearr bláthanna aige atá ag fíorbhláthanna, ach tá an bheocht chéanna aige. Nuair a thagann sé le feiceáil i gcúinne áirithe den seomra, tá sé cosúil le fuinneog bheag a oscailt don dúlra, rud a ligeann dúinn teacht ar an tairisceana agus an bheocht atá i bhfolach sna bláthanna agus sna duilleoga, agus a thuiscint gur féidir leis an áilleacht a bheith chomh simplí agus chomh buan.
Am an phoist: 21 Iúil 2025