Bíonn gá i gcónaí le beagán tairisceana chun an spás bán ar an mballa a líonadh.Nuair a crochadh an fáinne dúbailte cadáis, duilleoige agus féir sin ar bhalla an halla isteach, bhí cuma boladh na bpáirceanna ar an spás ar fad. Bhí na liathróidí cadáis bhoga cosúil le scamaill neamhleáite, agus bhí teas na gréine-thriomaithe ag teacht ó na craobhacha agus na duilleoga seargtha. Chuir an dá fháinne chiorclacha forluiteacha tírdhreach ciúin agus cneasaithe timpeall air, rud a chuir faoiseamh agus tuirse ort a luaithe a d’oscail tú an doras.
Tá áilleacht an fháinne dhúbailte seo sa chaoi a gcuireann sé an simplíocht nádúrtha le chéile leis an dearadh cliste i n-aonán comhchuí. Caitheann sé scáth paisteach ar an mballa, cosúil le luascadh na bpáirceanna ríse sa ghaoth. Is é an cadás an carachtar is suntasaí sa radharc seo. Tá na liathróidí cadáis ramhar ceangailte faoin bhfáinne istigh, agus tá na snáithíní cadáis chomh clúmhach sin go bhfuil cuma orthu amhail is dá mba rud é gur piocadh iad as na liathróidí cadáis díreach.
Glacfaidh na fáinní dúbailte atá crochta ar an mballa staideanna difriúla de réir mar a athraíonn an solas agus an scáth. Go moch ar maidin, claonann solas na gréine isteach, ag síneadh na scáthanna cadáis an-fhada, ag caitheamh gliondar bán mín ar an mballa. Ag meán lae, téann an solas trí bhearnaí na bhfáinní, agus luascann scáthanna na nduilleog ar an mballa, cosúil le sciatháin féileacáin ag preabadh. Níl sé chomh flamboyant le péintéireacht ola, ná chomh réalaíoch le grianghraf. Mar sin féin, leis na hábhair is simplí, tugann sé an t-atmaisféar nádúrtha isteach sa seomra, rud a fhágann nach féidir le gach duine a fheiceann é gan moilliú síos.
Is bronntanas ón am agus ón dúlra an tírdhreach suaimhneach seo atá crochta ar an mballa i ndáiríre. Cuireann sé ar ár gcumas, fiú i lár an tsaoil ghnóthaigh, suaimhneas na bpáirceanna agus cineáltas an nádúir a bhlaiseadh, agus cuimhneamh ar na chuimhneacháin áille sin a ndearnadh neamhaird orthu.
Am an phoist: 04 Lúnasa 2025