Գեորգինիի և չորացրած վարդի կրկնակի մատանի՝ ծաղկային բանաստեղծություն, որտեղ միահյուսվում են խորը կիրքն ու նուրբ գեղեցկությունը։

Երբ դալիաների և չորացրած վարդերի այդ զույգը դրվեց ապակե ցուցափեղկի մեջ,, նույնիսկ կեսօրվա արևի լույսը, կարծես, ձգվում էր դեպի այդ միահյուսված ծաղկանոցը։ Երկու արծաթա-մոխրագույն մետաղական օղակների վրա գեորգինների մեղմ գեղեցկությունն ու չորացած վարդերի ուժեղ ջերմությունը միահյուսված էին միմյանց։ Առանց իրական ծաղիկների բույրի, սակայն սառեցված ձևի միջոցով գրվել էր բախման և միաձուլման մասին բանաստեղծություն։ Կրակի կողմից համբուրված վարդերի այրված հետքերը, միահյուսված գեորգինների թերթիկների շերտ առ շերտ, դարձան ավելի հուզիչ պատկեր, քան որևէ բառ կարող էր արտահայտել։
Վարդը ամրացված էր կրկնակի օղակի ներքին կողմում՝ ստեղծելով հրաշալի հակադրություն արտաքին կողմի մեծ շուշանների հետ։ Չոր տապակած վարդերի ի հայտ գալը այս նուրբ գեղեցկությանը կրակոտ հպում է հաղորդել։ Երբ հայացքը նարգիզներից անցնում է վարդերի վրա, զգացողություն է ստեղծվում, կարծես գարնան առավոտյան մշուշից դուրս ես եկել աշնանային խարույկի մեջ։ Կտավի վրա հանդիպում են երկու բոլորովին տարբեր մթնոլորտներ, սակայն անհամաձայնության զգացում չկա։
Կախեք այն ննջասենյակի մահճակալի կողքին, և այն անսպասելիորեն կդառնա տեսողական հարմարավետություն քնելուց առաջ։ Այն չի անհանգստանա իրական ծաղիկների պես թառամելու մասին, ոչ էլ պետք է անհանգստանա փոշեհեռացման համար։ Այնուամենայնիվ, այն կարող է ավելի հեշտությամբ կապել մարդկանց զգացմունքները, քան ցանկացած զարդարանք։ Այս կրկնակի օղակների զույգը գործում է որպես լուռ նախաբան՝ տարբեր անկյուններից հանելով յուրաքանչյուր մարդու հիշողությունները և միաձուլելով դրանք ծաղկանոցում՝ ստեղծելով նոր պատմություն։ Այն չունի վառ գունային ազդեցություն, բայց իր հարուստ հյուսվածքով այն թույլ է տալիս յուրաքանչյուրին, ով տեսնում է այն, գտնել իր սեփական արձագանքը։
Այն կախված է պատին՝ լուռ ու անշարժ, բայց իր թերթիկների ծալքերով ու այրվածքի հետքերով, այն կրքոտ ու հմայիչ պատմություն է պատմում բոլոր անցորդներին։