როდესაც გეორგინებისა და გამხმარი ვარდების ორმაგი რგოლების კომპოზიციები მინის ვიტრინაში მოათავსეს, შუადღის მზის შუქიც კი თითქოს ერთმანეთში გადახლართული ყვავილების საწოლისკენ იზიდავდა. ორ ვერცხლისფერ-ნაცრისფერ ლითონის რგოლზე გეორგინების რბილი სილამაზე და გამხმარი ვარდების ინტენსიური სიცხე ერთმანეთში იყო გადახლართული. ნამდვილი ყვავილების სურნელის გარეშე, მაგრამ გაყინული ფორმით, შეჯახებისა და შერწყმის შესახებ ლექსი იწერებოდა. ცეცხლმა კოცნილი ვარდების დამწვარი კვალი, გადახლართული გეორგინების ფურცლების ფენა-ფენასთან, უფრო შემაძრწუნებელ სურათად იქცა, ვიდრე ნებისმიერი სიტყვა შეძლებდა გადმოცემას.
ვარდი ორმაგი რგოლის შიდა მხარეს იყო დამაგრებული, რაც საოცარ კონტრასტს ქმნიდა გარე მხარეს არსებულ დიდ შროშანებთან. მშრალად შემწვარი ვარდების გამოჩენამ ამ ნაზ სილამაზეს ცეცხლოვანი ელფერი შესძინა. როდესაც მზერა ნარგიზებიდან ვარდებზე გადადის, ისეთი შეგრძნება გეუფლება, თითქოს გაზაფხულის დილის ნისლიდან შემოდგომის კოცონში გადახვედი. ტილოზე ორი სრულიად განსხვავებული ატმოსფერო ერთმანეთს ხვდება, თუმცა უთანხმოების განცდა არ იგრძნობა.
თუ საძინებლის საწოლზე ჩამოკიდებთ, ის მოულოდნელად ვიზუალურ კომფორტს შეგიქმნით ძილის წინ. მას არ სჭირდება ჭკნობაზე ფიქრი, როგორც ნამდვილ ყვავილებს, და არც მტვრის მოშორება სჭირდება. თუმცა, მას შეუძლია ადამიანების ემოციების დაკავშირება უფრო ადვილად, ვიდრე ნებისმიერი დეკორაცია. ორმაგი რგოლების ეს წყვილი ჩუმი პროლოგის როლს ასრულებს, რომელიც თითოეული ადამიანის მოგონებებს სხვადასხვა კუთხიდან ამოაქვს და ყვავილების საწოლში აერთიანებს მათ ახალი ისტორიის შესაქმნელად. მას არ აქვს ნათელი ფერის ეფექტი, მაგრამ თავისი მდიდარი ტექსტურით, ის საშუალებას აძლევს ყველას, ვინც მას ხედავს, იპოვოს საკუთარი რეზონანსი.
ის კედელზე ჰკიდია, ჩუმი და უძრავი, მაგრამ თავისი ფურცლების ნაკეცებითა და დამწვრობის კვალით, ის ვნებიან და მომხიბვლელ ისტორიას უყვება ყველა გამვლელს.
გამოქვეყნების დრო: 2025 წლის 17 ივლისი