Di nava sadeyî û bêkêşiya jiyanê de, em her tim dixwazin destanek ji romans û helbestên bêhempa bixin nav qadên xwe yên rojane, da ku rojên asayî jî bi geşbûnek cihêreng bibiriqin. Û gava ez bi tesadufî rastî wê dîwarê bi nexşên gûl û krîzantametê hatim, min hest kir ku deriyek ber bi cîhanek bi tevahî nû ya romansê ve hatiye vekirin. Dîwar di cih de bi zindîtiyek zindî û nermiyek bêdawî xemilandî bû. Ew bi bêdengî li quncikekî dîwêr daliqandî bû, bêserûber lê xwedan cazibeyek balkêş a xwe bû. Ew çarçoveyek ji torên darîn hatibû çêkirin, paqij û bi atmosferek xwezayî û sade.
Şebek bi awayekî tevlihev bi kulîlkên gulberoj, krîstantem û pelên cûrbecûr ên temamker hatiye rêzkirin. Kulîlk, bi xuyangeke xwe ya sivik û xeyalî, dişibin periyên ku ji hêla xwezayê ve hatine şandin. Her kulîlkek mîna cîhaneke piçûk a serbixwe ye, bîhnek bêhempa derdixe, mirov nikare li hember nêzîkbûna wê bisekine da ku bêhn bike, bîhna nazik a li serê pozê xwe hîs bike. Û ew pelên temamker destanek zindîtî û zindîtiyê li tevahiya dîwarê daleqandî zêde dikin. Ew bi kulîlkên gulberoj û krîstantem hevdu temam dikin û xemilînin, bi hev re hestek estetîk a ahengek û xwezayî diafirînin.
Piştî ku min ev dîwarê daliqandî anî malê, min bi baldarî dîwarekî vala hilbijart da ku lê daliqînim. Di gavê de ku ew bi ewlehî li ser dîwêr hate danîn, xuya bû ku tevahiya odeyê ronî bûye. Dîwarê ku di destpêkê de bêreng û bê balkêş bû, di cih de zindî û balkêş bû. Ew mîna qutiyek efsûnî bû ku çîrokekê vedibêje, her toreke wê razek li ser xweza û bedewiyê vedişêre. Dema ku ronahî bi nermî odeyê ronî dikin, perdeyên dîwêr xweşikbûnek bi tevahî cûda digirin. Şêweyên şebekeyên darîn di bin ronahiyê de bi zelalî xuya dibin, atmosferek germ û sade derdixin holê.
Di vê serdema bilez de, werin em li dîwarê bi nexşên gûlbûk û krîzantemê yên bi sêwirana pelan daliqandî rast werin û evîna nû ya li ser dîwêr vekin.
Dema şandinê: 26ê Tîrmehê-2025