Dareke okalîptusê ya kesk li quncikê maseyê xuya bû.Ji nişkê ve min fêm kir ku rêya sivikkirina westandinê dikare ewqas hêsan be. Ne hewce bû ku meriv biçe çiya û zeviyan; tenê destdanek ji keskên teze dikare hestek aramiyê bîne dil, dihêle ku mirov di cîhek piçûk de stargehek giyanî bibîne.
Serê sibê, dema ku ez bi gelek karan re mijûl dibûm, çavên min pir westiyayî û êşdar bûn. Dema ku min li wê keskiyê nihêrî, tevnvîsa qeşa spî ya li ser pelan di bin tîrêjên rojê de nerm dibiriqî, mîna ku bikaribe ronahiya dijwar ji ekranê bigire, dihêle ku hem dîtin û hem jî hest bi hev re rihet bibin. Di navberên nîvro de, min ew bir ber pencereyê, hişt ku tîrêjên rojê ji nav qulên pelan derbas bibin û siyên nazik bavêjin. Heta xewa kurt a li ser maseyê jî bi tezetiya çiya û zeviyan tijî bû.
Hêza wê ya şîfayê di entegrasyona wê ya bênavber bi dîmenên jiyana rojane de jî veşartî ye. Ne tenê li ser maseyê, ew dikare di her quncikê de nermiyek bêhempa nîşan bide. Wê li ber derî di vazoyek cam de bi cîh bikin, û gava hûn derî vedikin, hûn ê tavilê ji hêla şaxek tijî kesk a teze ve werin pêşwazîkirin, di cih de xwe ji westandin û parastinên ji cîhana derve xilas bikin.
Ev dara okalîptusê dikare giyanên me yên ku ji ber jiyana bilez westiyane paqij bike. Bêhna gulan a bihêz an rengên geş tune ye, lê bi rengê xwe yê kesk ê herî paqij û tevnvîsa xwe ya herî rastîn, ew ji me re tîne bîra xwe ku jiyan ne hewce ye her gav bi lez be; carinan, divê em jî rawestin û bedewiya li dora xwe binirxînin. Bi rengê xwe yê kesk ê teze û hevaltiya xwe ya herheyî, ew her rojê di jiyana mijûl a mirovan de bêdeng rehet dike.
Dema weşandinê: 18ê Mijdarê-2025