Турмуштун ызы-чуусу, ызы-чуусу арасында, Биз ар дайым жан дүйнөбүз эс ала турган жана поэзия тынч өсө турган бейпил бурчту табууну эңсейбиз. Мен баарыңыздар менен бөлүшүп жаткан жалгыз магнолия дарагы, убакыттын түпкүрүнөн басып бараткан назик перидей. Убакыттын жаракаларында ал биз үчүн жарашыктуу поэзиянын бир бурчун чийип, кадимки күндөрдү да жаркырап турат.
Ар бир гүл жалбырактары бир аз ийрилет, табигый жаа менен, ал жаңы эле жумшак желди башынан өткөргөндөй жана азыр өзүнүн турумун жайып, сулуулугун толук ачып жаткандай. Чачтары назик сары, күн өпкөн перилерге окшоп, желекчелердин арасында чекит коюп, бул магнолияга жандуу жана ойноктук сезим кошуп турат.
Түнкүсүн төшөккө жатып алып, тумбочкадагы унчукпай гүлдөп турган магнолияны карасам, жүрөгүмдөгү бардык түйшүк, чарчоо көз ирмемде жок болуп кетет. Желекчелер жумшак жарыктын астында бейпил жана бейпил аураны бөлүп чыгарып, мени тынч түш көрүп жаткандай сезет. Анын компаниясы менен мен ар бир түнү өзгөчө тынч уктай алам. Эртең менен ойгонуп, анын жагымдуу көрүнүшүн көргөндө менин да маанайым өзгөчө жагымдуу болот.
Аны столдун бир бурчуна коюңуз. Партада компьютерге же китепке карап чарчаганымды сезгенимде, ошол магнолияны карасам, анын жөнөкөй жана жарашыктуу сулуулугу мени козгоп, илхам булактай агып чыгат.
Жашоо жөнөкөй болушу мүмкүн, бирок биз жан дүйнөбүз менен ачып, жаратсак эле, биз өзүбүздүн жөнөкөй жана жарашыктуу поэзиябыздын бир бурчун мезгилдин жаракаларында сыза алабыз. Жалгыз магнолия - биз үчүн поэтикалык жашоону ачуунун ачкычы. Эмне үчүн өзүңүз үчүн бирөөнү тандап, ал бизди ар бир сонун күндө коштоп жүрсүн?
Посттун убактысы: 25-апрель-2025