Simul ac ianuam aperuiViridis illa, quae imprudenter in oculos saliebat, velut nuntius lenis a natura missus, tacite quietem in corde meo insedit. Hoc tempore, non vulgares plantas virides conveni, sed cum fasciculo imitationis gradus pleno ramorum milii fabae fortuito occurrentium, tacite in fenestra mea exspectans, atmosphaeram calidam ineffabilem exhalabat.
Inspecto propius, hic ramus milii quadruplex simpliciter perfectam naturae et artis integrationem repraesentat! Quisque fructus parvus delicatus est quasi aquam stillare possit, et sol leviter lucet, quod homines incitat ut manum extendant et tangant, et sensum irrealem realitatis experiantur. Et fructus parvi et exquisiti, inter eos dispersi et sparsi, aurei et virides intertexti, velut pictura regionum autumnalium lenissima.
Quod maxime me mirat est eius ingeniosum designum – quattuor rami, qui non solum naturae feram pulchritudinem, sed etiam ornatus domus elegantiam retinent. Sive iuxta mensam ponatur sive in angulo conclavis suspendatur, statim spatium ornare potest, ita ut tota domus levi stilo litterario impleatur.
Quotiescumque in media nocte, aut die occupato domum redire debeo, oculos ad hos quattuor ramos milii suspiciens, cor calido flumine effundetur. Non loquitur, sed lenissime mundum meum parvum sanat. Quattuor rami milii, velut parvae vitae felicitates, mihi admonent in rebus occupatis et strepentibus tantam quietem esse, quae nos invenire et colere exspectat.
Si quid quaeris quod tibi momentum tranquillitatis animi praebeat, aeque bene hunc lenem tactum viridis tecum domum ferre potes. Crede mihi, res erit praecipua in dulci domu tua.
Tempus publicationis: XVII Kalendas Februarias, anno MMXXXV