Simulatio Taraxaci callae loti cum fasciculo foliorum, hic non solum fasciculus florum est, sed lenis susurrus spiritus naturae, quietus annorum poeticae repraesentationis, sed etiam anima purae et pulchrae fiduciae.
Calla, forma singulari et ingenio eleganti, amor purus appellatur; unumquodque quasi ars diligenter sculpta est, petalis candidis et immaculatis leniter in staminibus flavis claris involutis, sicut sol oriente, calidis sed non fulgentibus, spem et desiderium infinitum hominibus dans. Taraxaca, seminibus vento actis, libertatem et somnia significantibus, in fasciculo leviter saltabant. Huius epulae munus adiuvans, folia viridia, singulari vigore toti fasciculo vitalitatem addunt, homines vitalitatem et vitalitatem naturae sentire facientes.
Calla est imago Aphroditis, deae amoris et pulchritudinis; floribus ut instrumentis utitur ad exprimenda sincerissima mundi sensa. Taraxacum nos docet, quamvis via sit asperissima, dummodo somnium in corde maneat, progredi debere, florem vitae in vento et pluvia pulchriorem relinquere. Haec duarum significationum florum profundarum coniunctio, cum foliorum viridium ornamentis, non solum effectum visualem fasciculi florentis locupletat, sed etiam ei profundam connotationem culturalem et spiritualem sustentationem addit.
Exquisita simulatio callae loti taraxaci cum foliis, sive in mensa conclavis posita, sive in fenestra cubiculi pendentia, pulchrum locum naturalem formare potest, singularem decorem spatio domestico addere.
Haec pulchritudo non solum in gaudio visus maneat, sed etiam altius in corda nostra ingrediatur, et in robur et animum evadat cum vitae provocationibus obviam imus. Utinam quisquis hunc florum fasciculum habet vitae pulchritudinem et calorem sentiat, et amor et spes tecum in aeternum sint.
Tempus publicationis: XXII Iulii, MMXXIV