Sol calidus vernus, leniter in terram sparsa, dormientes excitavit. Hoc tempore poetico, semper sunt quaedam pulchra, sicut aura verna, corda nostra leniter tetigit, vestigia indelebilia relinquens. Et ego, imprudens, fasciculum florum cameliae inveni, qui est confessio verna de elegantia et amore.
Hoc fasciculum cameliae primum videre, quasi in hortum tempore oblitum ingrediaris, quietum et pulchrum. Petala florum cameliae inter se strata sunt, mollia velut velutina, singula textura delicata habentia, quasi annorum historiam narrant. Color eius vel lux elegans et pura, velut nubes levis vere, lenis et pura; vel clara et pulchra, ut horizon solis occasus, calida et splendida. Quisque flos cameliae est quasi opus artis a natura diligenter sculptum, singularem venustatem exhalans.
Combinatio fasciculi floralis ingeniosissima est. Tenerae viridesque rami et folia delicatis camelliarum floribus eminent. Tenerae virides folia quasi cunabula floribus camelliarum sunt, leniter his pulchris floribus curantes. Dispersae sunt, naturali casu, sine eximia pulchritudine; homines non possunt quin perfectam naturam et floristam cooperationem suspirent.
Hoc fasciculum cameliae tenens, quasi veris pulsum sentire possis. Non solum fasciculus florum est, sed magis quasi epistula amoris vernalis, unumquodque petalum teneritudinem et romanticam veris significationem fert. Hac aetate celerrima, talis fasciculus florum nos incitare potest ut gressus festinatos sistamus, tranquilliores simus, et parvam vitae pulchritudinem sentiamus.
Fasciculum cameliae in angulo uno domus tuae pone, et totum cubiculum spiritu eius eleganti pervolvetur. Vitae cotidianae sensum ritualem addit et singulos dies spe atque exspectatione implet.
Tempus publicationis: XXII Februarii, MMXXXV