Historia florum artificialium ad antiquam Sinam et Aegyptum reduci potest, ubi primi flores artificiales ex pennis aliisque materiis naturalibus facti sunt. In Europa, homines cera ad flores magis realistas creandos saeculo XVIII uti coeperunt, methodo quae "flores cereae" appellatur. Cum technologia progrediebatur, materiae ad flores artificiales faciendos adhibitae etiam evolutae sunt, inter quas charta, sericum, plastica, et fibrae polyestericae.
Flores artificiales moderni ad mirabilem realismi gradum pervenerunt, et non solum flores communes, sed etiam amplam varietatem plantarum et florum exoticorum imitari possunt. Flores artificiales late in ornatu, donis, celebrationibus, et monumentis, inter alia, adhibentur. Praeterea, flores artificiales optio popularis ad conservanda memorabilia et loca memorialia facti sunt, cum non marcescant et diu durare possint.
Hodie, flores artificiales variis formis, coloribus, et materiis praesto sunt, et ad varia proposita adhiberi possunt. Inter genera florum artificialium vulgatissima numerantur:
1. Flores serici: Hi ex serico optimae qualitatis fiunt et propter aspectum vivum noti sunt.
2. Flores chartacei: Hi ex variis materiis fieri possunt, inter quas charta papyracea, charta crepa, et charta origami.
3. Flores plastici: Hi saepe ex materia plastica flexibili fiunt et in varias formas magnitudinesque fingi possunt.
4. Flores spumosi: Hi ex materiis spumosis fiunt et saepe ad ornatus florales aliosque usus ornativos adhibentur.
5. Flores fictiles: Hi ex argilla modellabili fiunt et propter aspectum singularem et subtilem noti sunt.
6. Flores textiles: Hi ex variis materiis, inter quas bombax, linum et lacis, fieri possunt, et saepe ad ornamenta nuptialia et alia eventa specialia adhibentur.
7. Flores lignei: Hi ex ligno sculpto vel formato fiunt et propter speciem rusticam et naturalem noti sunt.
Summa summarum, flores artificiales optionem practicam et versatilem offerunt iis qui domum suam vel spatium eventuum ornare volunt pulchris et diuturnis ornamentis floralibus.
Tempus publicationis: XV Kalendas Februarias, anno MMXXIII