NivalisCarnosae sunt, et in nomine earum nova elegans pulchritudo inest. Folia eorum densa et plena sunt, quasi infinitam vitalitatem contineant. Quaeque folia similia sunt artificio diligenter sculpto, lineis levibus et coloribus calidis. Cum sol in ea cadet, folia viridia levi splendore diffundent, quasi singula folia vitae fabulam narrent.
Corpus eius parvum et exquisitum, velut spiritus naturae, tacite in angulum domus nostrae descendit. Quaeque folia delicata et viva sunt, quasi vere vitam habeant. Et forma singularis nivalis, etiam homines uno obtutu eam amare sinit. Sive in mensa sive in limine fenestrae posita, pulchrum scaenam formare et colorem clarum spatio vitali nostro addere potest.
Carnosa natura simulatae nivalis minutae non solum ornamentum est, sed etiam imago animi vivendi. Docet nos pulchritudinem circa nos appretiare, etiam in vita occupata. Eius existentia, velut fasciculus solis tepidi, angulum cordis nostri illuminat, ut pulchritudinem et calorem vitae sentire possimus cum defessi sumus.
Natura carnea simulatarum nivalium minutarum plus quam oblectamentum visui est. Est genus sustentationis animi, genus solacii spiritualis. In vita celeriter mutante, semper aliquid desideramus quo nos tardemus et cogitemus. Et nivalis minuta est carnea, tam parva societas est quae nobis permittit momentum pacis et pulchritudinis in negotio invenire.
Cuique pulchritudinis definitio differt. Sed quacumque sit tua pulchritudo, credo simulatam illam minimam nivis bubulae carnosam corda tua singulari suo decore tangere posse. Non solum genus ornamenti est, sed etiam habitus erga vitam et affectus expressio.
Tempus publicationis: IX Aprilis MMXXIV