Cum aura verna leniter per ramos flat et omnia convalescuntTempus aptum est nobis ut tactum viridis vitae nostrae addamus et dulcedinem afferamus. Hodie vobis demonstrare volo quod domum statim illuminare potest, ut vita dulcibus elfis impleatur – tres parvos pomi ramulos breves. Non solum est olla plantarum, sed etiam animus, ostentatio vitae.
Et parvum malum, rubrum et venustum, homines non possunt quin manum porrigant et tangant, donum naturae sentiant. Non eget sole, aqua, sed sempervirens manere potest, semper conservans pristinam recentem et pulchritudinem.
Domum colloca, sive in mensa in conclavi, sive in fenestra cubiculi, statim stilum spatii emendare potest, ut omnis angulus domus dulci spiritu impleatur. Quotiescumque oculi fructus virides et rubros tangunt, animus tranquillus et laetus fit, quasi omnia problemata hoc bono solvantur.
Non solum ornamentum, sed etiam ostentatio animi ad vitam. Nobis dicit etiam in medio tumultu et tumultu, nos discere debere subsistere, pulchritudinem circum nos appretiare, et unumquemque momentum cum familia amicisque degimus carissime agere.
Non marcescet propter mutationem temporum, non marcescet propter neglegentiam, velut donum aeternum, tacite latus tuum comitans, omne momentum vitae magni momenti testans.
Tres parvos ramulos mali domum porta et eos dulces nuntios in vita tua fac. Sive festum sit sive dies ordinarius, medium esse possunt quo laetitiam cum familia et amicis communicare possis.
Tempus publicationis: XI Februarii, MMXXXV