Carissimi filii mei, iterum hiems tristis sed romantica est. Hoc tempore, thesaurum inveni qui facile calorem et poesin in domum afferre potest, unum ramum aquifolii sicci, vobiscum communicare debeo!
Cum primum hunc ramum singularem aquifolii sicci vidi, aspectu eius quasi vivido captus sum. Rami graciles, texturam aridam ostendentes, superficies texturam naturalem habet, quasi vera experientia annorum acuendi, quaeque plica fabulam narrat. Per ramos dispersi sunt fructus aquifolii rotundi et pleni, quasi a sole calido hiberno diligenter tincti.
Cum eam domum attulissem, intellexi eius potentiam ornandi infinitam esse. In mensa in atrio posita, statim in centrum ornamentorum venit. Cum simplici vase vitreo coniuncta, corpus pellucidum ampullae simplicitatem ramorum et splendorem fructuum exprimit. Hieme post meridiem, sol per fenestram in fructus aquifolii splendet, colorem calidum et clarum atrio paulo frigidiore afferens. In mensa iuxta lectum in cubiculo, aliam atmosphaeram calidam creat.
Hic unicus fructus aquifolii siccus non solum formam et pulchritudinem veri fructus perfecte restituit, sed etiam de fructu cadendo non sollicitari debet, nec saepe substitui debet, quamvis pristinam pulchritudinem servare possit. Diu nos comitari potest, omni hieme, suam lenem venustatem exhalare pergens.
Sive ad hanc parvam hiemis fortunam fruendam, sive ad dono propinquis amicisque dandum, hiemis vota calida transmittenda, haec est electio perfecta. Pueri, nolite hiemem domum tam tristem facere. Hunc unum ramum aquifolii sicci domum ferte, hanc singularem hiemis teneritudinem amplectimur.
Tempus publicationis: XII Aprilis MMXXXV