Cum primi radii lucis matutinae per rimas in cortinis penetravissent et leniter rosam tea artificialem taraxacum tetigerunt,Fasciculus margaritarumIn angulo mensae, totus mundus molli colore tinctus videbatur. Rosa tea, singulari suo odore eleganti et levi gestu, quasi somnium lente in sole matutino florens, non impatiens, sed satis ad homines laetandos. Non tam fugax quam flores veri videtur, sed tenaciore animo, pulchritudinem cuiusque diei ordinarii custodiens.
In fabula antiqua, rosa tea profundum sensum et amicitiam transmittit, innumerabilia momenta commoventia experta. Nunc, haec affectio in hoc fasciculo florum simulatorum ingeniose inserta est, ut omnes qui eam accipiunt calorem per tempus et spatium sentire possint. Taraxacum, singulari suo habitu, nos hortatur ut somnia nostra fortiter persequamur, non futurum timentes, non praeteritum cogitantes. Bellisteriae iuventutis et spei symbolum habentur, nos docentes momentum colere et singulos dies laetitiae plenos amplecti.
Eligere fasciculum rosarum taraxaci artificialium est eligere quoddam habitum erga vitam. Non solum ad ornandum spatium est, sed etiam ad ornandum mundum nostrum interiorem. In hac societate materialistica, tendimus aberrare et essentiam vitae oblivisci. Et hic fasciculus florum, velut vir sapiens, ibi tacitus stetit, nos admonens ut pulchritudinem vitae aestimemus, homines ante nos diligamus, et momentum capemus.
Historias pulchritudinis, spei et felicitatis modo immortali narrant. In rebus occupatis et strepentibus, locum quietum proprium inveniamus, quo anima habitare possit. Utinam hic florum fasciculus te per quemque diem cotidianum et pulchrum comitetur, domum tibi calidiorem et laetiorem ornans.
Tempus publicationis: Iul-XX-MMXXIV