In vita hodierna celerrimaSaepe nos quasi machinam contortam sentimus, perpetuo in medio negotio et strepitu currentem. Animae nostrae paulatim lassitudine et nugis implentur, et sensim perceptionem illorum elementorum poeticorum subtilium et pulchrorum in vita amittimus. Attamen, cum fasciculus dahliarum tacite ante nos apparet, quasi radius lucis rimas vitae ingressus est, nobis per nomen floris illud regnum poeticum diu amissum invenire permittens.
Quasi nympha ex horto somniorum emergente, statim attentionem meam captans. Flores magni et pleni dahliarum, petalis stratificatis velut opera artis subtiliter elaborata, a centro se expandebant, quasi decus et pulchritudinem suam mundo exhiberent. Rosae autem theae, velut comites mites dahliarum, flores parvos et delicatos habent, tamen quandam subtilitatem servant. Sensatio naturalis et lenis est aesthetica, quasi flores in aura leniter ostententur, vitalitatem vivam et vibrantem ostendentes.
Nocte, lux mollis in fasciculum florum splendet, atmosphaeram calidam et romanticam creans. In lecto iacens, dahlias et paeonias pulchras spectans, sensum tranquillitatis et solacii sentio, corpori et menti fessae relaxari et levari sinens. Non solum ornamentum est; magis quasi clavis est quae iter poeticum animae meae aperit. Quotiescumque id video, variae scenae pulchrae in mentem meam veniunt.
Experientiam poeticam, quam hoc fasciculus dahliarum et paeoniarum artificiosarum attulit, caveamus, et omnem parvam vitae benedictionem grato animo accipiamus. Diebus futuris, quamvis occupata et fessa vita sit, ne obliviscaris spatium poeticum tibi relinquere, permittens animae tuae in hoc spatio libere volare.
Tempus publicationis: XXII Iulii, MMXXXV