Hic caulis artificialistriticum, quamquam artificium tantum, est fere perfecta naturae venustatis reproductio. Rami triticei, velut annorum praecipitatio, gaudium messis et spei semina condensant. Omne granum tritici plenum et nitidum est, quasi donum a Matre Terra, et homines non possunt quin id leniter tangant et temperaturam a natura sentiant.
Color eius non est clarus, sed pulchritudinem tranquillam habet. Flavus aureus levis, in sole, praecipue calidus apparet, quasi sol leniter fractus, in ramum tritici aspersus sit. Cum aura flat, leniter oscillat, quasi susurro, fabulam de incrementum et messis narrans.
Simulatio tam simplex rami tritici singularis est, sed mihi infinitam reveriam et commotionem attulit. Non solum genus ornamenti est, sed etiam genus sustentationis spiritualis. Quotiescumque fessus sum, semper mihi pacem et solacium afferre potest, ut partem terrae suae purae in hoc mundo strepente inveniam.
Non opus est verbis floridis ad ornandum, nec formis implicatis ad exprimendum. Unus tantum ramus tritici sufficit ut calorem et pulchritudinem ex imo corde sentiamus. Forsitan haec est vis simplicitatis. Simplex est reditus ad pulchritudinem, est reditus ad veram mentem. In mundo implicato, tali simplicitate opus est, ad pulverem animae abluendum, ad originale purum et pulchrum inveniendum.
Saepe semper res illas pulchras et complexas sequimur, sed simplicem pulchramque existentiam circa nos neglegimus. Re vera, vera felicitas saepe in his rebus quasi ordinariis latet. Dummodo cor nostrum sentiendi, experiendi ponimus, infinitam pulchritudinem in vita invenire possumus.
Tempus publicationis: II Aprilis MMXXIV