In mundo artis floralisQuaedam combinationes simplices videri possunt, attamen scintillam captivantem creare possunt. Anemonia, graminis, et foliorum racemorum coniunctio unum exempli gratia est. Deest ei intensitas rosarum aut plenitudo hydrangearum, sed cum splendore Anemoniae, graminis venustate agresti, et natura expansiva foliorum, ventum, lucem, et poesin naturae in unum florum fasciculum contexit. Levi motu Anemoniae in vento viso, illae lenes affectiones in natura latentes clam vitam sub forma artis floralis ingrediuntur.
Lilium molae venti, ut materia floralis principalis, levem et aethereum decorem exhalat. Additio musci et foliorum stratas huius vivacitatis adhuc auxit. Lilium molae venti in medio expandit, gramine undique circumdato. Unumquodque suam formam singularem habet, tamen non inordinatae apparent. Quasi initio in eodem prato crescerent, solum ut leniter colligantur et in fasciculum transformarentur.
Pulchritudo poetica orchidae molae venti cum fasciculis graminis et foliorum coniunctae in facultate sua posita est se variis scenis accommodandi, sensum naturae tacite in angulos vitae infundens. In armario vestibuli domus posita, prima salutatio est ad hospites excipiendos. Si in vase vitreo in limine fenestrae cubiculi ponitur, et mane cortinis aperitur, lux solis per petala orchidae molae venti transit, lucem et umbram dispersam in parietem iaciens, velut manipulus stellarum mobilium.
Coniunctione orchidae molae venti cum fasciculis graminis et foliorum reserata, viam revera ad naturam interagendam aperit. Hae cogitationes vita plenae paulatim similes huic florum fasciculo fient.
Tempus publicationis: XXV Iulii, MMXXXV