Am séieren urbanen Liewen, sichen d'Leit ëmmer onbewosst no Lücken, fir sech mat der Natur ze verbannen. Et kéint e Wandstouss sinn, deen laanscht d'Fënsterbänk geet, oder den Doft vun der Äerd no Reen, oder vläicht e Bouquet Löwenzahn-Eukalyptus, deen roueg an der Eck vum Dësch läit. Dës zwou scheinbar alldeeglech Planzen treffen sech, wéi e Kaddo aus der Natur, droen d'Frëschheet vun de Bierger an d'Zärtlechkeet vun de Planzen, ëmfaassen déi beschäftegt Séil sanft a loossen de Leit d'Ëmfaassung vun der Natur an deem Moment vun der Begegnung spieren.
De Löwenzahn straalt eng inherent Liichtegkeet aus. Seng wäiss flauscheg Kugelen gläichen Wolleken, déi vum Wand geblosen ginn, flauscheg a mëll, wéi wann eng Beréierung se an eng Decken aus schwiewendem Fluff verwandele géif, déi déi poetesch Essenz vun der Fräiheet droen. D'Äscht an d'Blieder vum Eukalyptusbam droen eng roueg a mächteg Energie, während déi flauscheg Kugelen vum Löwenzahn dem Eukalyptus e liewegen Touch ginn.
De Schlëssel läit an der Tatsaach, datt et an all Aspekt vum Liewen adaptéiere kann, ouni jee gezwongen ze wierken. D'Sonneliicht huet duerch d'Glas gefiltert a schéngt op de Blummebouquet. D'Blieder vum Eukalyptus hunn gréng geglänzt, während déi flauscheg Löwenzahnbäll wäiss geglänzt hunn. Wéi et dem Doft vun der Kichen begéint ass, ass eng Wäermt entstanen, wou d'Wäermt vum mënschleche Liewen an déi poetesch Schéinheet vun der Natur zesumme existéiert hunn. Et verlaangt ni e grousse Raum. Och eng kleng Glasfläsch kann als Wunnplaz déngen. Awer duerch seng Existenz eleng kann et d'Ëmgéigend sanft a mëll maachen, wéi eng natierlech Ëmfaassung, ouni d'Leit ni ënner Drock ze setzen, mä nëmmen e Gefill vu Fridden ze bréngen.
Mir bréngen d'Essenz, d'Form an d'Emotiounen vun der Natur sanft an d'Ecken a Spalten vum Liewen. D'Leit wäerten onbewosst hire Tempo verlangsamen, hir Angscht lass loossen a sanft vum Doft vu Planzen ëmginn ginn.
Zäitpunkt vun der Verëffentlechung: 29. Juli 2025