Цаг хугацааны огцом урсгалд, бид чимээ шуугиантай ертөнцөд хөлөө даган яаран гүйж буй аялагчид шиг байдаг бол бидний сүнс завгүй байдал, дарамтанд давхар давхаргаар орооцолддог. Амьдралын аар саар зүйлс нь элсний нарийн ширхэг шиг зүрх сэтгэлийн цоорхойг аажмаар дүүргэдэг. Нэгэн цагт дулаахан, үзэсгэлэнтэй байсан хайрын мэдрэмжүүд чимээгүйхэн алга болж, зөвхөн хоосон, ганцаардмал дүр зургийг үлдээдэг. Манан дундуур нэвт гэрэл тусах мэт ганцхан гортензия цэцэг бидний зүрх сэтгэлийн гүн дэх мартагдсан буланг гэрэлтүүлж, амьдралыг дахин хүлээн авч, удаан хугацаанд алдсан дулаан, хайрыг эргүүлэн авах боломжийг олгодог.
Энэхүү гортензи цэцгийн дэлбээ нь нарийн торгоноос нямбайлан урласан бөгөөд тус бүр нь амьд мэт бөгөөд бага зэрэг хүрэхэд л чичирч байх шиг санагддаг. Нарны гэрэл дор сэтгэл татам гэрэлтэж, эртний бөгөөд нууцлаг түүхийг өгүүлж байгаа мэт санагдаж байв. Тэр мөчид би ганц гортензид бүрэн автсан юм. Би түүнтэй цаг хугацаа, орон зайгаар дамжуулан ярилцаж байгаа юм шиг санагдсан. Энэхүү хөл хөдөлгөөн ихтэй, чимээ шуугиантай ертөнцөд энэ нь амар амгалан сувд шиг, миний тайван бус оюун ухааныг тэр даруй тайвшруулж байв. Би үүнийг гэртээ авч яваад амьдралынхаа гэрэл гэгээтэй цэг болгохоор шийдлээ.
Энэ ганц гортензия миний амьдралын дотны хамтрагч болсон. Би үүнийг унтлагын өрөөнийхөө цонхны тавцан дээр тавьсан. Өглөө бүр нарны анхны туяа цонхоор тусахад түүнд амьдрал бэлэглэж, зөөлөн, дулаан гэрэл цацруулсан мэт санагддаг. Би орны дэргэд чимээгүйхэн суугаад, түүнийг ажиглан, энэ амар амгалан, гоо үзэсгэлэнг мэдэрдэг байв. Энэ мөчид миний бүх зовлон бэрхшээл, ядаргаа алга болсон юм шиг санагддаг байв.
Би ядарсан биетэйгээ гэртээ буцаж ирэхэд гортензия цэцэг намайг буцааж угтан авч байгаа мэт чимээгүйхэн цэцэглэж байхыг харав. Би дэлбээг нь зөөлөн илж, нарийн бүтэцтэйг нь мэдэрч, аажмаар зүрх сэтгэл дэх ядаргаа, ганцаардал арилж байв.
Нийтэлсэн цаг: 2025 оны 8-р сарын 23