Toen dat paar dubbele ringarrangementen van dahlia's en gedroogde rozen in de glazen vitrine werd geplaatstZelfs het middagzonlicht leek naar dat verstrengelde bloemperk te worden getrokken. Op de twee zilvergrijze metalen ringen verstrengelden de zachte schoonheid van de dahlia's en de intense warmte van de gedroogde rozen zich met elkaar. Zonder de geur van echte bloemen, maar door de bevroren vorm heen, ontstond een gedicht over botsing en versmelting. De verbrande vlekken van de door de vlammen gekuste rozen, verweven met de laag na laag bloemblaadjes van de dahlia's, werden een ontroerender beeld dan woorden konden uitdrukken.
De roos was aan de binnenkant van de dubbele ring bevestigd, wat een prachtig contrast vormde met de grote lelies aan de buitenkant. De opkomst van drooggeroosterde rozen gaf deze delicate schoonheid een vurige toets. Wanneer de blik van de narcissen naar de rozen verschuift, voelt het alsof men uit de ochtendmist van de lente in het vreugdevuur van de herfst stapt. De twee totaal verschillende sferen ontmoeten elkaar op het doek, maar er is geen sprake van disharmonie.
Hang hem aan het nachtkastje van de slaapkamer en hij wordt onverwacht een visueel genot voor het slapengaan. Hij hoeft zich geen zorgen te maken over verwelking zoals echte bloemen, en hij hoeft zich ook niet druk te maken over stofvrij maken. Toch kan hij de emoties van mensen gemakkelijker verbinden dan welke decoratie dan ook. Dit paar dubbele ringen fungeert als een stille proloog, waarbij de herinneringen van elke persoon uit verschillende hoeken worden gehaald en in de bloemperk worden samengevoegd tot een nieuw verhaal. Hij heeft geen felle kleuren, maar dankzij de rijke textuur kan iedereen die hem ziet zijn eigen resonantie vinden.
Het hangt aan de muur, stil en onbeweeglijk, maar toch vertelt het, met de vouwen en brandplekken van de bloemblaadjes, het hartstochtelijke en charmante verhaal aan iedereen die voorbijloopt.
Plaatsingstijd: 17-07-2025