Deze kunstmatige stengel vantarwe, hoewel slechts een artefact, is een bijna perfecte weergave van de charme van de natuur. De drietandachtige takken, net als de neerslag van de jaren, condenseren de vreugde van de oogst en de zaden van hoop. Elke graankorrel is vol en glanzend, alsof het een geschenk van Moeder Aarde is, en mensen kunnen niet anders dan hem zachtjes willen aanraken en de warmte van de natuur willen voelen.
De kleur is niet schreeuwerig, maar heeft een stille schoonheid. Het licht goudgeel lijkt in de zon bijzonder warm, alsof de zon zachtjes verkruimeld is en over deze tarwetak gestrooid is. Als de wind waait, wiegt hij zachtjes heen en weer, als een fluistering, en vertelt zo het verhaal van groei en oogst.
Het is zo'n simpele simulatie van een enkele tarwestengel, maar het heeft me eindeloos gedroomd en ontroerd. Het is niet alleen een soort decoratie, maar ook een soort spirituele voeding. Wanneer ik moe ben, kan het me altijd vrede en troost brengen, zodat ik een stukje van mijn eigen pure land kan vinden in deze lawaaierige wereld.
Er zijn geen bloemrijke woorden nodig om het te verfraaien, noch ingewikkelde vormen om het uit te drukken. Slechts één enkele graanstengel is voldoende om ons de warmte en schoonheid uit de grond van ons hart te laten voelen. Misschien is dit de kracht van eenvoud. Eenvoud is een terugkeer naar de schoonheid, een terugkeer naar de ware houding. In de gecompliceerde wereld hebben we zo'n eenvoud nodig om het stof van de ziel af te wassen, om het oorspronkelijke, puur en mooi te vinden.
Vaak streven we altijd naar die prachtige en complexe dingen, maar negeren we het simpele en mooie bestaan om ons heen. Sterker nog, echt geluk schuilt vaak in deze schijnbaar alledaagse dingen. Zolang we ons hart maar inzetten om te voelen en te ervaren, kunnen we de oneindige schoonheid in het leven vinden.
Plaatsingstijd: 02-04-2024