Дар ҳаёти муосир фишор ва изтироб фаро гирифта шудааст, мо ҳамеша дар ҷустуҷӯи қудрати нарм ҳастем, ки метавонад рӯҳҳои моро фавран ором кунад. Бастаи думи харгӯши панҷсара, мисли рӯҳи абрӣ, ки ба олами фано афтода, бо мавқеъи мулоим ва нарм ва оҳанги рангҳои нарм ва шево, оромона ба ситораи беҳтарини услуби ороиши хонаҳои шифобахш табдил ёфтааст. Он нигоҳубини мураккабро талаб намекунад ва дар бораи пажмурда шудани давраи гули он хавотир шудан лозим нест. Бо қудрати шифобахши худ, он оромӣ ва романтикаро дар ҳар як ваҷаби ҳаёт мепайвандад.
Панҷ пояи борик ба таври печида нашъунамо ёфта, дар атрофи нӯгҳои онҳо гӯшҳои пуроб ва мудаввар ҷамъ шудаанд, ки ба думҳои хамидаи панҷ харгӯши хурди бадкирдор, сабук ва зинда шабоҳат доранд. Вай дар нури офтоб бо гало-каи сафеди мулоим медурахшад, гуё дар кабати тумани нури мох оббозй карда шуда бошад. Мавод ба он кувваи абадй мебахшад, хамеша симои мукаммалтаринро нигох медорад ва хамеша омода аст, ки рухи хастаро бо нармият шифо бахшад.
Он дар қобилияти ба осонӣ идора кардани услубҳои гуногуни хонагӣ ва ба фазо фазои беназири шифобахш ворид кардан аст. Онро ба гулдони оддии сафолӣ гузоред ва дар тирезаи халиҷи хоб ҷойгир кунед. Шуъои аввалини нури офтоби пагохирузй ба болои тупхои пурпуш меафтад ва тамоми хучраро мухити гарму танбал фаро мегирад, ки гуё кас дар абрхои афсонавй бошад. Дар маркази мизи қаҳваи чӯбӣ дар меҳмонхона, бо лампаи нури гарм, шабона, рӯшноӣ ва соя дар байни плюшҳо ҷорӣ карда, фазои ором ва гармро фароҳам меорад.
Новобаста аз он ки он фазои минималистӣ дар сабки скандинавӣ ё гӯшаи Зен дар сабки ҷопонӣ бошад, гулдастаи думи харгӯши панҷсар метавонад бо сифати мулоимтарин ҳузури оромбахштарин дар фазо гардад.
Вақти фиристодан: июн-30-2025