D'Liewen ass wéi eng al Plack mat engem gedréckten Loop-Knäppchen... Den Hektik vun néng bis fënnef Auer, dat monotont Fast Food an déi ongedeelt Dämmerung – dës fragmentéiert deeglech Routinen bilden dat alldeeglecht Bild vum Liewe vun de meeschte Leit zesummen. An deenen Deeg voller Angscht an Erschöpfung hunn ech ëmmer gefillt, datt e Liichtpunkt a mengem Liewen gefeelt huet, a mäin Häerz war gefëllt mat der Bedauern iwwer d'Lück tëscht mengem Verlaangen no engem ideale Liewen an der Realitéit. Eréischt wéi ech déi eenzeg dräikäppeg Sonneblummen begéint hunn, déi an enger eenzegaarteger Haltung gebléit huet, hunn ech roueg d'Falten a mengem Häerz geglättet an d'Liicht a mengem alldeegleche Liewen nei entdeckt.
Huel et mat heem a leet et an déi wäiss Keramikfläsch nieft dem Bett. Direkt ass dat ganzt Zëmmer beliicht. Den éischte Sonnestral moies huet duerch d'Fënster geschéngt a gefall op d'Bléieblieder. Déi dräi Bléiekäpp hunn ausgesinn wéi dräi kleng SONNEN, déi waarmt a blendend Liicht gebrach hunn. An deem Moment ass mir op eemol opgefall, datt och normal Deeg sou e brillanten Ufank kéinte hunn. Ech hunn mech ëmmer beklot, datt d'Liewen ze monoton wier, an all Dag déiselwecht Routine widderholl hätt, awer ech hunn iwwersinn, datt soulaang ech et mat mengem Häerz entdeckt hätt, ëmmer eng onerwaart Schéinheet waart. Dës Sonneblummen ass wéi e Gesandte vum Liewen, déi hir Eenzegaartegkeet benotzt fir mech drun z'erënneren, datt et net néideg ass, vun der Poesie vun der Distanz obsesséiert ze sinn; déi kleng Freed virun eisen Aen ass et och wäert ze schätzen.
Mat senger kuerzer awer brillanter Bléi huet et nei Vitalitéit a mäi Liewen agefouert. Et léisst mir verstoen, datt d'Poesie vum Liewen net an de wäiten an onerreechbare Plazen läit, mä an all Moment virun eisen Aen. An iergendenger Eck vum Liewen gëtt et ëmmer onerwaart Schéinheet, déi déi kleng Bedauern heelt an de Wee virun eis beliicht.
Zäitpunkt vun der Verëffentlechung: 03. Juni 2025