ชีวิตก็เหมือนแผ่นเสียงเก่าที่ถูกกดปุ่มวนซ้ำความเร่งรีบตั้งแต่เก้าโมงเช้าถึงห้าโมงเย็น อาหารจานด่วนที่น่าเบื่อหน่าย และพลบค่ำที่ไม่มีใครได้แบ่งปัน กิจวัตรประจำวันที่กระจัดกระจายเหล่านี้ ล้วนประกอบกันเป็นภาพชีวิตธรรมดาๆ ของคนส่วนใหญ่ ในช่วงเวลาเหล่านั้นที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลและความเหนื่อยล้า ฉันมักรู้สึกว่าชีวิตของฉันขาดแสงสว่างไป และหัวใจก็เต็มไปด้วยความเสียใจในช่องว่างระหว่างความปรารถนาในชีวิตที่สมบูรณ์แบบกับความเป็นจริง จนกระทั่งฉันได้พบกับดอกทานตะวันสามหัวเพียงดอกเดียวที่เบ่งบานในท่าทางที่แปลกตา ฉันจึงค่อยๆ บรรเทารอยเหี่ยวย่นในหัวใจ และค้นพบแสงสว่างในชีวิตธรรมดาๆ อีกครั้ง
นำกลับบ้านแล้วใส่ลงในขวดเซรามิกสีขาวข้างเตียง ทันใดนั้นห้องก็สว่างไสว แสงแดดแรกยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างลงมากระทบกลีบดอก ช่อดอกทั้งสามดูราวกับดวงอาทิตย์ดวงน้อยสามดวง หักเหแสงอบอุ่นเจิดจ้า ทันใดนั้นฉันก็ตระหนักได้ว่าวันธรรมดาๆ ก็สามารถเริ่มต้นได้อย่างงดงามเช่นนี้ ฉันเคยบ่นเสมอว่าชีวิตช่างน่าเบื่อหน่าย ซ้ำซากจำเจ ซ้ำซากทุกวัน แต่ฉันก็มองข้ามไปว่าตราบใดที่ฉันค้นพบด้วยหัวใจ ก็ยังมีความงามที่ไม่คาดคิดรออยู่เสมอ ดอกทานตะวันดอกนี้เปรียบเสมือนทูตที่ชีวิตส่งมา ใช้ความพิเศษเฉพาะตัวเพื่อเตือนใจฉันว่าไม่จำเป็นต้องหมกมุ่นอยู่กับบทกวีแห่งระยะทาง ความสุขเล็กๆ น้อยๆ เบื้องหน้าก็น่าทะนุถนอมเช่นกัน
ด้วยช่วงเวลาสั้นๆ แต่งดงามที่เบ่งบาน มันได้เติมพลังชีวิตใหม่ให้กับชีวิตฉัน มันทำให้ฉันเข้าใจว่าบทกวีแห่งชีวิตไม่ได้ซ่อนตัวอยู่ในที่ห่างไกลและไม่อาจเอื้อมถึง หากแต่อยู่ในทุกขณะจิตเบื้องหน้า ณ บางมุมของชีวิต ย่อมมีความงามที่ไม่คาดคิดอยู่เสมอ คอยเยียวยาความเสียใจเล็กๆ น้อยๆ และส่องสว่างเส้นทางข้างหน้า
เวลาโพสต์: 03 มิ.ย. 2568